ز تربت شهدا بوی سیب می آید زطوس بوی رضای غریب می آید
روزی جبرییل بصورت انسان در نزد پیغمبر نشسته بود که ناگاه حسنین به خانه وارد شدند وچون گمان می کردند اوبرای وحی وچیز جدیدی پیش پیغمبر امده از اوهدیه ای طلب کردند.جبرییل دست بسوی آسمان بلند کردوسه نوع میوه به این دوعزیز داد آنها شادومسرورشدند پیغمبر(ص)این میوه ها را گرفت وبوییدوفرمود این سه هدیه الهی رااول به نزد پدرتان ببریدوبعد مادرتان آنها چنین کردندوهمگی از این میوه ها که عبارت بودند از:به واناروسیب از این میوها تناول می کردنداما نکته قابل توجه اینکه هرگاه از این میوه ها می خوردند دوباره به حالت اولیه باز می کشت وتغییری در ان ایجاد نمی شد.تااین که حضرت فاطمه(س)به شهادت رسید انارتمام شده ودیگر اثری از آن نبود.میوه دیگر که به نام داشت تا زمان شهادت حضرت علی(ع)نزد این حضرت بودتازمانی که حضرت شهیدشدودیگر این میوه را نیافتند.
اماسیب پیش حضرت امام حسن مجتبی(ع)بود تاموقعی که ایشان را با زهر جفاوکینه مسموم کردندواین میراث بهشتی جبرییل به آخرین وارث آل عباکه به پنج تن هم معروفندیعنی به امام حسین(ع) رسید.
امام زین العابدین می فرمایند:وقتی پدرم درمحاصره اهل جوروجفابود آن سیب را می بویید تا تشنگی بر ان غلبه نکنداما زمانی که دیگردست از حیات خود برداشته واز شدت زخم های بسیاردیگر تاب وتوانی دربدن نداشت دندان بر آن سیب فروبردتاخوردن این میوه آلامی براینهمه زخم دشمن وتشنکی بیش از حد او باشد.آن هنگام که پدرم را درگودی قتله گاه بشهادت رسانیدند عمه ام زینب از روی بوی بسیارعطربرانگیزسیب بدن بی سربرادرش راپیداکرد.
همین امر باعث شد دشمن به خیال خام خود بدنبال ان سیب جستجو کندواین بی حرمتی را به انجا رسانیدند که جامه ای برای ان حضرت نماند.
پس هرکس از شیعیان ما که زائران قبراو باشند بخواهند آن بو را استشمام کنند، هنگام سحر دنبال آن بروند اگر مخلص باشند آن را خواهند یافت...
